“เอ่อ...ฉันไปก่อนนะ”เคลื่อนกายหวังจะเดินออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด
แต่ก็ถูกดึงกลับมาที่เดิม
“อาทำผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้วนะครับ”กระซิบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความต้องการ
ริมฝีปากหนาขบเม้มใบหูเล็กไล่ลงมายังลำคอขาวจนเป็นรอยแดง
ฮยอกแจครางออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่เช่นกัน รู้สึกถึงความต้องการที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“พ พอแล้วทงเฮ อื้อ~ “ลิ้นหนากวาดต้อนความหวานจากร่างเล็ก
“แน่ใจหรอครับ”ผละออกจากกลีบปากสวย ก่อนจะถามขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์
“น แน่ใจ”ตอบเสียงสั่น พยายามผลักกายหนาให้ออกห่าง
“แต่ผมว่า
ไอนี่มันกำลังต้องการนะครับ”ว่าพลางมองไปยังส่วนอ่อนไหวของร่างเล็ก ใบหน้าหวานแดงก่ำทันที ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ต้องการ
แต่ตอนนี้เค้ายังรู้สึกเจ็บอยู่ ถ้ามีอีกครั้งเค้าได้ลุกไม่ขึ้นแน่ๆ
“แต่ฉันยังเจ็บอยู่เลย”บอกเสียงแผ่ว น้ำตาคลอหน่วยที่นัยนต์ตาสีชา
“งั้นผมใช่ปากให้แล้วกันนะครับ”บอกเสียงอ่อนโยน เค้าไม่บังคับหรอก
แต่ความต้องการของเค้ากับฮยอกแจกำลังเพิ่มขึ้น
ร่างหนาคุกเข่าลง ยื่นปลายลิ้นออกไปสัมผัสปลายของส่วนอ่อนไหว
เสียงหวานเผลอครางออกมา ทงเฮยิ่งลากไล้มากขึ้นก่อนจะเขยิบขึ้นมาที่ปลายยอดและครอบครองมันไว้ทั้งปาก
ฮยอกแจยิ่งครางหวานดังมากขึ้น ร่างหนาลากปลายลิ้นขึ้นลงสลับกับครอบครองมัน
กระทั่งร่างบางปลดปล่อย สองมือบางยันไหล่แกร่งไว้ไม่ให้ตัวเองล้ม
“เดี๊ยวอาออกไปรอข้างนอกนะครับ”ลุกขึ้นยืนโอบเอวบางไว้
“แล้ว แก...”
“ผมไม่เอาเปรียบอาหรอก เมื่อวานผมก็เอาเปรียบอามากพอแล้ว”
“ฉันก็ไม่คิดให้หลานตัวเองทรมานหรอกนะ”
ส่วนฮยอกแจจะทำยังไงเราไม่ต้องรู้หรอกเนอะ *วิ่งหนี*
******************************************************
อ่านต่อที่หน้าบทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น